Daardoor heeft het proces van creëren een belangrijke plaats gekregen in mijn leven. Uitgangspunt is de natuur, mijn muze, die is zichzelf, die is echt.

Het is dat waarnemen en plotseling duidelijk worden van samenhangen. Iedereen die kijkt voegt bij het kijken samen wat tevoren niet verbonden was; alleen de kunstenaar doet dat bewust.
De eigen blik is volledig subject door de eigen levenservaring gevormd en daarom is het “ik” dat zich de drager van de blik voelt, steeds “in het centrum” van wat het ziet.
James Joyce zei eens over zijn eigen besluit om schrijver te worden: “Ik ga voor de miljoenste keer de werkelijkheid van de ervaring tegemoet”. Ervaring “IS” en de opgave van de kunstenaar is het beeld of taal zo fijnzinnig en nauwkeurig af te stemmen dat de ervaring een gestalte verleent aan een schilderij, foto of anderszins.

Het is niet verwonderlijk dat het beoefenen van zen-meditatie een rol speelt. Meditatie leert waarnemen – en dat is heel veel.